Rozwój technologii cyfrowych i infrastruktury ma ogromny potencjał w następstwie tzw. zwrotu przestrzennego w humanistyce, która jednak boryka się z wyzwaniami wynikającymi z przechodzenia od tradycyjnych metod i teorii do nowoczesnych możliwości badawczych. Dostępność danych cyfrowych pozwala obecnie zadawać pytanie „gdzie?” a nawet stawiać je w centrum prowadzonych badań. Przedmiotem badań w prezentowanym projekcie są ograniczenia w badaniach humanistycznych uwzględniających wymiary przestrzenny i czasowy pojawiające się z uwagi na korzystanie z kartograficznej reprezentacji i brak możliwości podania pełnej informacji chronologicznej. W celu rozwiązania tych problemów należy powiązać narzędzia i metody stosowane w humanistyce cyfrowej i badaniach przestrzennych z teorią interpretacji i wyjaśniania. W praktyce oznacza to skupienie się na rozwoju grafowych baz danych wspierających integrację podejść close-reading i distant-reading w interpretacyjnym ujęciu badawczym oraz ułatwiających wizualizację i prezentację informacji w postaci przestrzennej. W projekcie wykorzystane zostaną dane z polskich projektów cyfrowych z zakresu humanistyki. Przewidujemy, że omawiany projekt przyczyni się do wypracowania nowych sposobów wsparcia wnioskowania w naukach humanistycznych i społecznych. Korzystając z 25-letniego doświadczenia w pracach badawczych i rozwojowych z wykorzystaniem systemów informacji przestrzennej (GIS) prowadzonych w USA i Niemczech, prof. Francis Harvey proponuje wprowadzanie nowych, innowacyjnych, teorii, metod i perspektyw badawczych do prezentacji informacji przestrzennych w humanistyce. Uzupełnieniem zaplanowanych badań będą międzynarodowe warsztaty. Wśród rezultatów projektu należy wymienić: publikacje dokumentujące wyniki warsztatów, książkę poświęconą badaniom przestrzennym w humanistyce, jak również procedurę badawczą dla humanistyki przestrzennej łączącą metody distant-reading i close-reading.