Dlaczego warto u nas studiować?

Po co się tego uczymy i co po studiach?

Nasi absolwenci względnie szybko znajdują pracę, choć rzadko jako historycy. Nic dziwnego, bo taki zawód nie istnieje. Na studiach można, rzecz jasna, zdobyć kompetencje zawodowe, które pozwolą pracować na stanowisku nauczyciela historii, archiwisty, edytora tekstów nie tylko źródłowych, popularyzatora wiedzy historycznej. Ale przede wszystkim na historii można uzyskać umiejętności, które czynią z historyków atrakcyjnych kandydatów na pracowników.

Sceptyków zachęcamy do przyjrzenia się temu, co wielu dzisiejszych pracodawców uważa za ważne – wcale nie konkretne, tzw. twarde umiejętności zawodowe. Te łatwo można sobie przyswoić, a zapewne wielokrotnie w życiu trzeba je będzie zmieniać – lecz właśnie wszechstronność i umiejętności miękkie. A te właśnie umiejętności student historii ćwiczy każdego dnia, czy to pracując samodzielnie nad lekturą źródeł, czy broniąc swego stanowiska podczas dyskusji seminaryjnej, czy gromadząc, selekcjonując i krytycznie analizując materiały do pracy licencjackiej lub magisterskiej.

Nie ma więc jednej odpowiedzi, jakie są perspektywy zawodowe po historii. Są wśród absolwentów przedsiębiorcy i politycy, pracownicy muzeów i nauczyciele, urzędnicy i bankowcy (tak, tak, to nie pomyłka – niejeden historyk zajmuje się badaniem np. wiarygodności klientów, np. kredytobiorców), przewodnicy turystyczni i muzealnicy, animatorzy kultury i dziennikarze. Nie jest też kwestią przypadku, że np. pracowników służby cywilnej, ale też białego wywiadu rekrutuje się chętnie spośród absolwentów studiów historycznych. Rodzą się też na naszych oczach zawody, w których umiejętności zdobywane na studiach historycznych mogą się okazać kluczowe, jak choćby manager, broker i selektor informacji.