Loca scribendi. Miejsca i środowiska tworzące kulturę pisma w dawnej Rzeczypospolitej XV-XVIII stulecia

Książka obejmuje teksty poświęcone średniowiecznym i nowożytnym loca scribendi – miejscom i środowiskom, które odegrały ważną rolę w tworzeniu i rozwoju kultury pisma na terenie Rzeczypospolitej Obojga Narodów od XV do XVIII wieku.

Autorzy analizują genezę, definicje, okoliczności, ograniczenia i skutki rozwoju kultury pisma przez pryzmat szczegółowych zagadnień, do których należą:

• początki, organizacja oraz produkty kancelarii dworskich, miejskich i kościelnych:
  – początki krakowskiej kancelarii miejskiej,
  – funkcjonowanie kancelarii dworskiej, kancelarii kościelnych i miejskich w Starej i Nowej Warszawie,
  – działalność małomiasteczkowej kancelarii miejskiej na przykładzie Radziejowa,
  – organizacja kancelarii miejskiej w Gdańsku w aspekcie księgowo-podatkowym;
• korespondencja monarchów:
  – korespondencja Elżbiety Habsburżanki z Zygmuntem Augustem jako przejaw funkcjonowania dworskiego locus scribendi;
• działalność konsystorzy, a także zatrudnionych w nich notariuszy i pisarzy:
  – działalność pisarska konsystorza generalnego w Poznaniu,
  – praca notariuszy i pisarzy w otoczeniu biskupa poznańskiego Andrzeja Bnińskiego;
• sporządzanie dokumentów w parafialnych kościołach protestanckich w Rzeczypospolitej i Rzeszy Niemieckiej.