Monografia “Reformacja w Polsce a dziedzictwo Erazma z Rotterdamu”, stanowi nowatorski wkład do badań nad dziejami Polski XVI w. Praca nawiązuje do przedwojennych studiów ojców polskich historiografii (jak Wincenty Zakrzewski czy Stanisław Kot), a zarazem wypełnia lukę w najnowszych badaniach nad dziejami reformacji oraz myśli teologicznej i politycznej. Centralny problem pracy – kształtowanie się postaw wobec reformacji w środowisku elit politycznych i intelektualnych Królestwa Polskiego – należy do fundamentalnych problemów naukowych historiografii XVI wieku. Dzięki szerokiej kwerendzie źródłowej, a także porównawczej perspektywie, szeroko uwzględniającej europejski kontekst wydarzeń, praca zaproponowała nowe spojrzenie na dzieje nowożytnej Polski. Ukazała także nowe znaczenie zagadnienia tzw. „polskiej tolerancji”.