Seminarium poświęcone Łukaszowi Kądzieli w rocznicę śmierci, 12 maja 2022 r.
12 maja 2022 r. o godz. 13.15 w Sali Kolumnowej Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego odbyło się otwarte seminarium naukowe, poświęcone pamięci dr. Łukasza Kądzieli w 25. rocznicę Jego śmierci.
Tematem głównym była refleksja nad dorobkiem naukowym i postawą życiową Autora książki „Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński 1792–1793”.
W panelu udział wzięli: Vadzim Anipiarkou, Jarosław Czubaty, Andrzej Friszke, Wojciech Kriegseisen, Marek Kunicki-Goldfinger. Seminarium poprowadziła Urszula Kosińska.
Po spotkaniu goście wspominali doktora Łukasza Kądziele przy lampce wina.
Łukasz Kądziela (1955–1997), urodzony w Milanówku historyk dziejów nowożytnych i działacz opozycyjny.
W latach 1974–1978 studiował w Instytucie Historycznym na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie obronił pracę magisterską napisaną pod przewodnictwem prof. Andrzeja Zahorskiego. Już w 1975 zaangażował się w obronę studentów i pracowników naukowych represjonowanych z powodów światopoglądowych. Od 1976 współpracował z Komitetem Obrony Robotników i działał w studenckim ruchu opozycyjnym na UW. Z tego powodu był obiektem „zainteresowania” Służby Bezpieczeństwa, aresztowanym i przesłuchiwanym. Z powodów politycznych nie został przyjęty od razu do pracy w Instytucie Historycznym – stało się to dopiero po przełomie 1980 roku.
Jako dydaktyk cieszył się dużym autorytetem u studentów. W stanie wojennym działał w strukturach zdelegalizowanej „Solidarności” i w Prymasowskim Komitecie Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom.
W 1989 r. uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy o politycznej aktywności Fryderyka Moszyńskiego napisanej pod kierunkiem prof. Zahorskiego.
Jako jeden z pierwszych historyków polskich po przełomie ustrojowym zaczął penetrować otwarte właśnie archiwa rosyjskie.
Jego prace badawcze skupiały się na ostatnich latach istnienia Rzeczypospolitej szlacheckiej i dziejach konfederacji targowickiej. W 1993 r. opublikował swoją pracę doktorską, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792–1793. Wydał też 27 pism politycznych z czasów Sejmu Czteroletniego, pracę popularnonaukową o rozbiorach, o Konstytucji 3 maja.
Plonów swych licznych prac i obfitych kwerend rosyjskich nie zdążył niestety wykorzystać. Zmarł po krótkiej chorobie 7 maja 1997 r.
W 2004 r. post mortem ukazała się pozostawiona w rękopisie kontynuacja pracy o Moszyńskim, a w 2011 zbiór wcześniej publikowanych artykułów.